امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:
1ـ در شگفتم برای کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر
«حَسْبُنَا
اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ»
آل‌عمران- (173)
پناه نمی‌برد. در صورتی که خداوند به دنبال
ذکر یاد شده فرموده است: « پس(آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند، و تخویف شیاطین در آنها اثر
نکرد و به ذکر فوق تمسک جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زاید
بر آن (سود در تجارت) بازگشتند، و هیچگونه بدی به آنان نرسید.«
2ـ در شگفتم برای کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر
«لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ
الظَّالِمِینَ»
(انبیاء/87)
پناه نمی برد. زیرا خداوند به دنبال این
ذکر فرموده است: «پس ما یونس را در اثر تمسک به ذکر یاد شده، از اندوه نجات دادیم
و همین گونه مومنین را نجات می‌بخشیم.»
3ـ در شگفتم برای کسی که مورد مکر و حیله
واقع شده، چگونه به ذکر
«اُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ
بِالْعِبادِ»
(غافر/44)
پناه نمی‌برد. زیرا خداوند به دنبال ذکر
فوق فرموده است: «پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یاد شده) از شر و مکر فرعونیان
مصون داشت.»
4ـ در شگفتم برای کسی که طالب دنیا و
زیبایی‌های دنیاست چگونه به ذکر
«ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ»
(کهف/39)
پناه نمی‌برد، زیرا خداوند بعد از ذکر یاد
شده فرموده است: «مردی که فاقد نعمت‌های دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمت‌ها
برخوردار بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود می‌دانی امید است
خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.»
منبع:
بحارالانوار، ج90، ص184 و 185، به نقل از کتاب خصال شیخ صدوق
به نقل
از سایت شیعه
.jpg)
